صنعت ایران و آلمان

نمایشگاه بین المللی سبیت که هر ساله در نیمه ی اول ماه مارچ در شهر هانوفر آلمان برگذار میشود، به آوردگاه شرکت های بزرگ الکترونیکی و کامپیوتری دنیا تشبیه می شود و برای شرکت های کوچک تر فرصتی ویژه برای ابراز وجود است. نمایشگاه سبیت هر ساله حاوی ایده های نوین کامپیوتری است و به همین دلیل مورد توجه نه تنها شرکت ها بلکه عموم مردم هم هست. در کنار بخش نمایشگاهی، کنفرانس جهانی سبیت (CeBIT Global Conference) هم در همین زمان و در محیط نمایشگاه برگزار میشود. این کنفرانس که اولین بار در سال 2011 برگزار شد، تا به امروز میزبان بسیاری از بزرگان صنعت کامپیوتر بوده است. طبق وبسایت کنفرانس سبیت از جمله میتوان به:

• حمید اخوان رئیس و CEO شرکت Siemens Enterprise Communications (SEN) که الان Unify نامیده میشود،
• دانا رینگلمن مسئول توسعه یا CFA شرکت Indiegogo،
• دکتر مارکوس مولر رئیس ارشد اطلاعات شرکت Deutsche Telekom که مخابرات آلمان را در دست دارد،
• جیمی ویلس رئیس و موسس ویکیپدیا (Wikipedia)،
• اگنی کسپرسکی یکی از موسسین شرکت امنیت کامپیوتری کسپرسکی (Kaspersky)،
• تالمون مارکو رئیس و موسس شرکت وایبر (Viber)،
• استیو وزنیاک یکی از موسسین شرکت اپل (Apple)،

اشاره کرد.

در نمایشگاه سبیت سال 2015، کشور همراه که برای برگزاری نمایشگاه کمک به عمل می آورد، کشور چین بود. چین که در چند سال اخیر به جرعت میتوان گفت تولید کننده اصلی وسایل مصرفی دنیا شده است، نقش مشخصی در سبیت 2015 داشت. غرفه های چینی در سالن های متعدد به چشم میخوردند و آن چه شخص من را متعجب کرد کیفیت بالای کاتالوگ های این شرکت ها بود. در سال های گذشته، کشور چین علاوه بر این که سبک مارکتینگ و بازاریابی مخصوص خودش را داشت، که در آن هم شخصیت های حاضر در نمایشگاه به ظاهر در زبان انگلیسی تبهر خاصی نداشتند و هم کاتالوگ ها دارای ایراد های گرامری و املایی بودند، امسال شرایط جور دیگری بود. حتی شرکتی چینی دیدم که برای مارکتینگ دو جوان آلمانی را استخدام کرده و در غرفه ی خود قرار داده یود. کاتالوگ ها هم همان طور که گفته شد بسیار جالب طراحی و چاپ شده بودند.

به هر حال آن چه مشخص است این است که کشور چین راه صحیح برای اعلام موجودیت در بازار جهانی را پیدا کرده و قدم به قدم به قله های آن نزدیک تر می شود.

از چین که بگذریم یکی از سرتیتر هایی که در چند روز نمایشگاه زیاد به چشم میخورد، اینترنت چیز ها (The Internet of Things) بود. اینترنت چیز ها را میتوان این گونه توصیف کرد.

فرض کنید که در آشپزخانه منزلتان در حال خوردن صبحانه هستید و دارید با چنگالتان تکه های تخم مرغ را روی نان تست شده خود میگذارید. پشت سر شما تستر در حال تست کردن تکه ی نان بعدی شماست. در نظر بگیرید که چنگال شما با اینترنت در تماس است و هر تکه تخم مرغ که میخورید، مقدار انرژی موجود در آن را به مرکز مخابره می کند. تستر هم در حال ذخیره کردن مقدار نانی که تا الان میل کرده اید و انرژی که از طریق آن وارد بدنتان کرده اید است. حال وقتی میخواهید تکه ی نان بعدی را در تستر بگذارید، تستر به نشانه ی اعتراض به این که برای سلامتیتان ضرر دارد صدای هشداری تولید کند. این یعنی اینترنت چیز ها، یعنی ارتباط همه ی وسایل دور و بر ما با اینترنت و صحبت کردن این قطعات با یکدیگر. دنیای جالبی خواهد بود.

نمایشگاه سبیت یکی از نمایشگاه های معروف صنعت کامپیوتر میباشد که کشور های مختلف پیشرفت های خود در ضمینه ی کامپیوتر را به نمایش میگذارند. البته ایران هم در سال های آینده می تواند با حضوری محکم، ایده ها و دانش فنی خودش را در معرض دید همگان قرار دهد.