صنعت ایران و آلمان

شرکت زیمنس (Siemens) در روز اول اکتبر سال 1847 توسط ورنر زیمنس (Werner Siemens) و یوهان گیورگ هالسکه (Johann Georg Halske)، که هر دو پیشینه ی مهندسی داشتند، در شهر برلین تاسیس گردید. در ابتدا اولین پروژه ای که این شرکت به انجام رساند طراحی و راه اندازی خط تلگرافی بین برلین و فرانکفورت بود. این پروژه و موفقیت ناشی از آن باعث بوجود آمدن فرصت های بعدی  برای این شرکت نوپا شد و در سال های بعدی خط تلگراف کلکته و لندن را راه اندازی نمود. این شروع راه پر افتخار و پر سود شرکت زیمنس است که در سال 1897 از نام ابتدایی خود یعنی شرکت سازندگی زیمنس و هالسکه (Bauanstalt von Siemens & Halske) به اس اند اچ (S&H) تغییر نام داد. شرکت زیمنس همزمان با تغییر نام خود در سال 1897 به صورت شرکتی با سهامی عام تبدیل شد.

شرکت سهامی عام زیمنس (Siemens AG) یکی از اولین شرکت های صنعتی اروپایی است که بصورت چندملیتی فعالیت می کند. اولین مرحله ی تولید در خارج این شرکت در سال 1863 و با تولید کابل در شهر وولوبچ (Woolwich) انگلستان بود. در سال 1882 نیز کارخانه ی بعدی تولید کابل در سانت پترزبورگ افتتاح گردید. در سال 1892 نیز برای اولین بار، مرکز مدیریتی خارج از کشور زیمنس، در توکیو ژاپن تاسیس شد. این شعبه بعدها در سال 1914 عامل سقوط دولت ژاپن شد. اتفاقی تاریخی که امروزه به نام رسوایی زیمنس نامیده می شود. در این سال، کشور ژاپن سعی به افزایش قدرت نظامی خود داشت و به همین دلیل به واردات محصولات نظامی از اروپا رو آورده بود. در این دوران مسولین نیروی دریایی ژاپن درقبال دریافت سود 15 درصدی، برای شرکت زیمنس انحصاری ویژه در قرارداد های نظامی بوجود آوردند. در زمان شروع جنگ جهانی اول شرکت زیمنس در 49 کشور، 168 نمایندگی ایجاد کرده بود.

بعد از شکست آلمان در جنگ جهانی اول، این شرکت توانست در سال 1920 به زمان اوج خود بازگردد و یکی از 5 شرکت برتر جهانی در ضمینه ی محصولات الکتریکی شود. شرکت زیمنس و هالسکه سهم تکنیکی بزرگی در مدرنسازی سیستم تلفن ایفا کرده و همچنین اولین سیستم تلفن بین قطاری را در سال 1923 برای راه آهن آلمان ایجاد کرد. در سال 1939، این شرکت با در خدمت داشتن 187000 کارمند، بزرگترین شرکت الکترونیکی جهان شناخته شد.

در طول زمان جنگ جهانی دوم نیز کارخانه های موجود به تولید محصولات نظامی ادامه داده و در بسیاری از کارخانه ها نیز همانند شرکت های دیگر آلمانی مثل فولکس واگن که در مطالب قبلی به آن اشاره شده، از نیرو های کار اجباری استفاده شد. زیمنس در این زمان در کمپ معروف آشویتز و لوبین نیز به تولید محصول با استفاده از کارگران اجباری پرداخت. در زمان جنگ برلین، تمامی واحد های تولیدی آن در اطراف این شهر به صورت تعلیق درآمد. بعد از اتمام جنگ، این شرکت توانست با دانش ویژه ی رئیس سابق آن یعنی هرمن زیمنس (Hermann Siemens)، روند کاری فوقالعاده خود را بازسازی کند.

بعد از جنگ، بخش اداری زیمنس به بایرن آلمان در آلمان غربی منتقل شد و توانست در سال 1950، 90 درصد از تولید خود در سال 1936 را بازسازی کند. این درحالی است که بسیاری از کارخانه های آن در آلمان شرقی و در اختیار شوروی سابق قرار داشت.

این شرکت تا به امروز روند رو به رشد خود را ادامه داده است. امروزه ساختار اداری این شرکت به این شکل است:

برای خرید محصولات صنعتی این شرکت در داخل ایران، مثل خرید رله حفاظتی زیمنس، امروزه نمایندگی های متفاوتی فعالیت می کنند که آشنایی با آن ها از طریق اینترنت کار نچندان دشواری است.